Wilczek, Katarzyna Ryrych, ilustracje Sylwia Szyrszeń, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2018, ISBN: 978-83-7672-547-5
Wydawnictwo Literatura wydało serię książek „Wojny dorosłych – historie dzieci”, która jest skierowana do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Większość książek dotyczy II Wojny Światowej i Holocaustu, ale ukazały się też tytuły opisujące współczesne konflikty zbrojne np. w Pakistanie („Która to Malala?”) czy na Ukrainie („Teraz tu jest nasz dom”). Wspólną ideą serii jest pokazanie wpływu wojny na losy zwykłych ludzi. Opowiadania koncentrują się na wojennej codzienności a ich treść jest oparta na autentycznych historiach osób, które w trakcie wojny były dziećmi. Tak samo jest w najnowszej książce K. Ryrych która, na przykładzie kilku dni z życia małego Wiktora zapoznaje dzieci z tematem stanu wojennego. I właśnie z punktu widzenia kilkulatka są opisywane wszystkie wydarzenia grudnia 1981 roku.
Wiktor (nazywany, od słów piosenki Jacka Kaczmarskiego, Wilczkiem) mieszka z rodzicami i wieloma „ciociami” i „wujkami” w krakowskim akademiku. Mimo, że rodzice zabierają go czasami na studenckie strajki a w pokoju pod telewizorem piętrzą się sterty paczek z „bibułą”, życie Wilczka toczy się spokojnie i bezpiecznie. Wszystko zmienia się w niedzielę, 13 grudnia. W telewizji zamiast teleranka pojawia się „pan w ciemnych okularach”, kaloryfery robią się zimne, w kranach nie ma ciepłej wody a tata nagle znika. Kiedy dochodzi do starć protestujących z milicją, mama postanawia zaprowadzić Wilczka do domu dziadków. Chłopiec pierwszy raz widzi na ulicach czołgi a podczas rewizji „wojenne rany” odnosi jego ukochany plusowy piesek. Wilczek stara się być dzielny i bronić mamę przed tajemniczym Wronem. Jest przecież wnukiem bohatera wojennego.
Książka zawiera wiele konkretnych informacji na temat rzeczywistości z czasów stanu wojennego. Dzieci dowiedzą się np. co to były koksowniki, oporniki, internowania, cenzura, godzina milicyjna, kartki żywnościowe itd. Autorka, która była pierwowzorem „gitarowej” cioci, świetnie oddała atmosferę tamtych lat. Ilustracje dodatkowo podkreślają szarzyznę PRL-u.
Mimo, że książki z tej serii poruszają tematy trudne i bolesne, treść jest zawsze bardzo wyważona, tak aby przedstawiała prawdziwy obraz, ale nie przerażała i nie przygnębiała młodego czytelnika. „Wilczek” też jest napisany z dużym wyczuciem, autorka nie wrzuca zbyt wiele na dziecięce barki. Zdecydowanie jest to jednak książka, którą trzeba omówić z dzieckiem, odpowiedzieć na ewentualne pytania, wyjaśnić niezrozumiałe kwestie. Niektóre tematy zostały tylko delikatnie napomknięte i wymagają rozwinięcia np. pacyfikacja kopalni Wujek.
