Niezwykły pies Benio

Niezwykły pies Benio oswaja dzieci z cukrzycą

Niezwykły pies Benio, Dominika Steciak, ilustracje Anna Fikus-Wójcik, Wydawca Dominika Steciak, Gdańsk 2019 r., wiek 3+

Poznajcie Benia

Benio jest szczeniaczkiem rasy berneński pies pasterski. Jest wesoły, towarzyski i bardzo lubi się bawić. Ale od pewnego czasu piesek nie czuje się najlepiej – szybko się męczy, jest senny, ciągle chce mu się pić i często siusia. Nie ma nawet siły na zabawę. Zaniepokojeni rodzice zabierają synka na badania i dowiadują się, że piesek zachorował na cukrzycę typu I. To znaczy, że jego organizm nie produkuje insuliny i trzeba ją będzie dostarczać w formie zastrzyków. Benio jest przerażony. Postanawia uciec i schować się przed całym światem. Powoli, dzięki lekarzom, wspierającym rodzicom i nowo poznanej koleżance, udaje mu się oswoić sytuację, w której się znalazł i zaakceptować zmiany, które go czekają…

Ograniczenia i obowiązki wynikające z choroby

Diagnoza nieuleczalnej choroby jest szokiem dla małego pacjenta i jego bliskich. Choroba wiąże się z wieloma ograniczeniami i obowiązkami, nierzadko koniecznością zmiany dotychczasowego stylu życia. Pojawia się wtedy wiele trudnych emocji: smutek, lęk przed przyszłością, poczucie bezradności i niesprawiedliwości, bunt itp.

„Niezwykły pies Benio” to opowiadanie terapeutyczne dla małych diabetyków i ich rodzin, które może pomóc uporać się z tymi emocjami. W książce dziecko znajdzie wyczerpujące informacje na temat cukrzycy, jej objawów i sposobów leczenia, co może mu pomóc zrozumieć, co się z nim dzieje, zredukować lęk przed chorobą i odbudować poczucie bezpieczeństwa. Bardzo istotny jest przekaz, że każdy może zachorować na cukrzycę, że nie ma w tym żadnej winy dziecka.

Nie jesteś sam

Lektura daje dziecku również emocjonalne wsparcie w postaci informacji, że nie jest samo, że wiele dzieci boryka się z tą samą chorobą (też musi unikać pewnych produktów, codziennie mierzyć sobie poziom cukru we krwi i podawać insulinę). To może wpłynąć na podniesienie samooceny dziecka, u którego zdiagnozowano cukrzycę typu I (przestaje myśleć, że jest inne, gorsze).

Historia Benia pokazuje też choremu dziecku, że przewlekła choroba to nie koniec świata, że przestrzegając kilku zasad będzie mogło prowadzić zwyczajne życie, mieć wielu przyjaciół i bawić się z nimi. Książka Dominiki Steciak to również wartościowa lektura dla dzieci zdrowych, która może pomóc zrozumieć sytuację chorych kolegów. Uczy empatii i pomaga zaakceptować odmienność.

Na końcu książki znajduje się słowniczek, który w prosty i zrozumiały sposób wyjaśnia małym czytelnikom takie pojęcia, jak glukometr, hipoglikemia czy pompa insulinowa.

Autorka jest mamą chłopca, u którego w wieku dwóch lat zdiagnozowana cukrzycę typu I. Na swojej stronie www.malydiabetyk.pl zamieszcza różne materiały informacyjne na temat choroby. Można stamtąd również pobrać kolorowanki, zadania i zagadki dla dzieci.

Opowiadanie terapeutyczne

Na marginesie napiszę, że na przykładzie „Benia” można przeanalizować charakterystyczne cechy skutecznego opowiadania terapeutycznego:

opowiadanie przedstawia, z dziecięcej perspektywy, sytuację emocjonalnie trudną (jeden jasno określony problem, z którym zmaga się bohater),
autorzy eksponują uczucia bohatera, zarówno pozytywne, jak i te trudne, opisują je, nazywają, pokazują związki między emocjami a sytuacjami, które je wywołały,
w książce pojawia się postać eksperta, który miał podobny problem (tutaj jest nim jamniczka Kiki). Ekspert wysłuchuje bohatera, pozwala mu się wyżalić, akceptuje jego emocje i dzieli się swoimi doświadczeniami,
ekspert pomaga bohaterowi, ale nie rozwiązuje za niego problemu. To bohater musi sam rozwiązać/przepracować problem i to przy pomocy środków dostępnych dzieciom w prawdziwym życiu,
opowiadanie nie zawiera morału. Dziecko samo wyciąga wnioski i decyduje, czy skorzysta z zaproponowanego rozwiązania/wzoru zachowania czy działania.

Należy pamiętać, że tzw. bajki terapeutyczne nie zawsze podsuwają konkretne rozwiązanie problemu. Na niektóre sprawy dzieci nie mają wpływu (tak jest też w przypadku nieuleczalnej choroby). Wtedy rola opowiadania polega na pomocy dziecku w zrozumieniu i zaakceptowaniu tego, co się wydarzyło, zmianie sposobu myślenia o sytuacji trudnej i oswojeniu się z nią.

Więcej na ten temat przeczytasz we wpisie Działanie bajek terapeutycznych