Podaj łapkę misiu, Krystian Głuszko, ilustracje Beata Kulesza-Damaziak, Wydawnictwo Alegoria, Warszawa 2015, ISBN: 9788362248575; wiek 4+
Miś Kostek najchętniej bawi się sam. Lubi samotne spacery, układanie klocków i czytanie książek. Pewnego dnia poznaje zajączka Kubę, który jest bardzo towarzyski, kocha gwar, zatłoczone miejsca i głośną muzykę. Mimo tych różnic, Kostek i Kuba zostają przyjaciółmi. Bohaterowie szanują swoją odmienność i wspierają się nawzajem. Czasami postępowanie Kostka budzi zdziwienie zajączka, ale miś cierpliwie mu tłumaczy, skąd takie zachowanie się bierze, opowiada czego nie lubi, co go drażni, czego się boi itd. Z misiem nie można wybrać się na koncert czy do wesołego miasteczka, ale jest bardzo opiekuńczy, koleżeński i gotowy do pomocy. A kiedy w zamian za uwolnienie dżina z butelki może poprosić o
„nowe uszka, żeby głośne dźwięki nie zadawały mu bólu, nowe oczka, które nie będą bały się tłumów i mocnego światła albo inne futerko, które będzie lepiej znosiło dotyk”,
Miś wybiera… nowy dom dla przyjaciela.
Książka „Podaj łapkę misiu” jest skierowana do dzieci z zespołem Aspergera. Może im pomóc zwerbalizować własne problemy i lęki i zrozumieć, że ich specyficzne trudności i ograniczenia wynikają z choroby. Wspierająca może być również sama świadomość, że nie są same, że inne dzieci z tym zaburzeniem borykają się z podobnymi problemami. Opowiadanie o misiu i zajączku podnosi samoocenę dzieci dotkniętym tym zaburzeniem i daje wzmocniający przekaz, że mimo bycia innym, można się bawić, uczyć, mieć przyjaciół itd. Miś Kostek zachęca dzieci do pogodzenia się z własną odmiennością, polubienia jej. Dzieci znajda tu też akceptację swoich trudnych emocji.
„Podaj łapkę misiu” to również wartościowa lektura dla dzieci neurotypowych. Książka pomaga zredukować lęk przed nieznanym, uczy wrażliwości i otwartości na inność. Historia misia pokazuje charakterystyczne objawy zespołu Aspergera i tłumaczy dzieciom zdrowym zachowania rówieśników, które mogą wydawać im się dziwne (np. dlaczego kolega nie lubi żadnych zmian). Widząc przez chwilę świat oczami osoby z tym zaburzeniem, rówieśnicy zaczynają ich lepiej rozumieć i przekonują się, że „nie taki diabeł straszny”. A to z kolei może ułatwić dzieciom z zespołem Aspergera wychodzenie z izolacji i integrację w społeczeństwie.
W książeczce znajdziemy krótkie wierszyki dla młodszych dzieci i tekst pisany prozą dla starszych (z maluchami można czytać same wierszyki i oglądać obrazki).
Autorem książki jest Krystian Głuszko, który sam cierpi na zespół Aspergera. Pan Krystian pracuje jako barman, ma żonę, córkę, pisze książki, prowadzi blog i swoim przykładem udowadnia, że z tym zaburzeniem można żyć, być aktywnym i szczęśliwym.
Również opowiadanie „Hubek, kubek, wstążka” z serii Bajki bez barier przybliża dzieciom charakterystyczne objawy zespołu Aspergera.
