Już nie chcę całusów! Kasia uczy się mówić nie, Jana Frey, ilustracje Betina Gotzen-Beck, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2007; wiek 5+
Edukacja i profilaktyka
Wielu rodziców wychodzi z założenia, że skoro ich dziecka problem złego dotyku nie dotyczy, to podejmowanie tego tematu nie ma sensu. Warto jednak pamiętać, że ucząc dziecko asertywności w kwestii własnego ciała możemy zapobiec problemowi w przyszłości. Nauczenie dzieci wyznaczania granic cielesnych jest równie ważne dla ich bezpieczeństwa, jak umiejętność prawidłowego przechodzenia przez jezdnię.
Scenki z codziennego życia
Na przykładzie różnych sytuacji z życia codziennego (w domu, sklepie, na basenie) sześcioletnia Kasia pokazuje dzieciom, że mają prawo do wyznaczania granic swojej prywatności i intymności i do protestowania, gdy ktoś te granice narusza (np. wchodząc bez pukania do łazienki).
Szanować granice w domu
Opowiadanie o Kasi zwraca uwagę rodziców na bardzo istotną kwestię:jeżeli chcemy, żeby nasze dziecko było pewne siebie w relacjach z obcymi i miało odwagę powiedzieć „nie”, musimy najpierw sami dać mu prawo do odmawiania i szanować w domu wyznaczone przez dziecko granice. Jeżeli rodzice powtarzają dziecku, że nikt nie ma prawa go dotykać, jeśli sobie tego nie życzy, a jednocześnie podczas rodzinnych spotkań zmuszają je do „obcałowywania” wszystkich ciotek, to ich zapewnienia nie są wiarygodne i nie uczą dziecka asertywnych zachowań.
Książki „Już nie chcę całusów! Kasia uczy się mówić nie” i „Moje ciało należy do mnie” mogą być wykorzystywana do celów profilaktycznych, natomiast jako pozycje terapeutyczne dla dzieci, które doświadczyły złego dotyku, polecam książki „Trzy pytania do dobrej wróżki”, „Pocałunek ślimaka”, „Dziewczynka, która przestała się uśmiechać”.
