Lala Lolka, Katarzyna Bogucka, Wydawnictwo Ładne Halo, Łódź 2012, ISBN: 978-83-62856-16-9; wiek 3+
Była już „Lalka Williama” Ch. Zolotow i „Igor i lalki” P. Lindenbaum, więc temat nie jest nowatorski. Nie zmienia to jednak faktu, że każda książka ucząca akceptacji wobec odmiennych postaw, jest potrzebna.
Tym razem akcja rozgrywa się w polskich realiach. Kiedy mama Lolka, jak zwykle przed wyjściem, „nie ma co na siebie włożyć” i rodzinie grozi kolejne spóźnienie, sytuację ratuje chłopiec, który sprawnie wyciąga z szafy mamy pasujące do siebie ubrania i dodatki. Tato jest zaskoczony tą znajomością pasków, butów i torebek swojego syna. Okazuje się, że Lolek nie bawi się, jak jego rówieśnicy, samochodami ani kolejkami. Jego pasją jest moda, a ulubioną zabawką jest lalka Wiola, na której „mały Dior” wypróbowuje swoje pomysły stylizacyjne. Kiedy Lolek postanawia zabrać Wiolę do przedszkola, okazuje się, że polska ulica nie jest gotowa na ten widok. Pasażerowie autobusu przyglądają się chłopcu z lalką ze zdziwieniem i wytykają go palcami. Nie mniej oburzona jest pani przedszkolanka:
„- Dziecko, toż to nie wypada!
Zobacz, chłopców ta gromada
Bawi się samochodami,
Żołnierzami lub klockami.
Nikt z nich lalek nie dotyka,
To dla dziewczyn jest praktyka!”
[…] – Proszę pozbyć się tej lali,Bo się inni będą śmiali!
Takie w świecie są zasady!
Nie ma na to żadnej rady!”
Na szczęście, jak się okazało, przedszkolaki mają za nic te „zasady”.
Historia Lolka jest wymierzona w stereotypy związane z płcią, sztywne podziały na męskie i kobiece wzorce zachowań. Dobrze, żeby dzieci czytały takie książki i nie utrwalały sobie przekonań, że „chłopaki nie płaczą…” a „dziewczynkom nie wypada łazić po drzewach”.
Na końcu książki znajduje się papierowa lalka, którą dzieci (chłopcy też) mogą przebierać w różne ubranka. Premiera książki miała miejsce 16 listopada – w Międzynarodowym Dniu Tolerancji.
Autorka jest znaną ilustratorką i strona graficzna książki rzeczywiście zasługuje na szczególne uznanie.
